Droga do siebie

Kiedyś i to nie było wcale tak dawno byłam młoda. Jak większość młodych ludzi myślałam, że świat należy do mnie tak po prostu dlatego, że jestem młoda, mam siłę, głowę pełną różnych pomysłów, marzeń i przekonań jak moje życie i życie innych powinno wyglądać. I jak w większości osobistych historii , rzeczywistość mocno zweryfikowała moje przekonanie.

Piszę te słowa nie po to aby się żalić nad sobą, że życie mi nie wyszło, albo powiedzieć zadnie typu " babcia miała rację", nie. Piszę to, bo właśnie tu zaczyna się najdłuższa droga na świecie, droga do samej siebie. Moja droga do siebie zaczęła się , kiedy uświadomiłam sobie, że moje życie jest zupełnie inne niż je sobie wymyśliłam, że już będzie inne bo w tym momencie, w którym się znajduję, jestem już inną osobą i że jest mi tu niewygodnie.

Takiego oto stanu doświadcza część z nas. To jest trudny stan, ale trudność tego stanu jest bardzo dobra bo popycha do zmian.